Varshitap

*☘️ || वर्षीतप : प्रथम तीर्थंकर ऋषभदेव प्रभु शुरू करेलुं व्रत ||*☘️

*🌹 आयो रे आयो रे आयो शुभ दिन आयो 🌹*

*🌹आयो रे आयो रे आयो वर्षीतप प्रारंभ दिन आयो🌹*

*घन्य धडी धन्य भाग्य*

*एक मनोरथ एवो छे,*

*वर्षीतप मारे करवो छे..!*

*एक वर्ष अने १३ महिनानो तप एटले वर्षीतप, परंतु जैनदर्शनमां १३ महिनाना तपने वर्षीतप तरीके ओळखवामां आवे छे. वर्षना फागण वद-८थी तपनी शरूआत थाय छे., जे आवता वर्षना वैशाख सुद-२ सुधी चालशे. तपना पारणां वैशाख सुद-३ एटले के अखात्रीजना रोज करवामां आवशे.*

*जैन धर्मपरंपरामां भारे महात्म्य धरावता आ तपमां १३ महिना एकांतरे उपवास अने बेसणुं करवानुं विधान छे. सूर्योदयथी सूर्यास्त उपवासमां मात्र उकाळेलुं पाणी पीवानुं अने पछीना दिवसे सूर्योदयथी सूर्यास्त दरमियान नक्की करेला समये जमीन उपर बेसीने मात्र बे वार भोजन लइ सूर्यास्त पछी त्रीजा दिवसे फरी उपवास करवानो. आम लगातार १३ महिना अन्य विधिविधान साथे बे समय प्रतिक्रमण जाप, जिनपूजा वगेरे शास्त्रीय विधि साथे तप करवानुं होय छे.*

*वर्षीतपनो इतिहास जाणवा जेवो छे. फागण वद-८ना रोज जैनोना प्रथम तीर्थंकर भगवान ऋषभदेवे दीक्षा लीधेली तेथी अने योगानुयोग फागण वद-८ना रोज तेमनो जन्म थयेलो एटले प्रभुना जन्म कल्याणक अने दीक्षा कल्याणकनो दिवस छे. पण वर्षीतपनी शरूआत दीक्षाना दिवसथी थइ हती*.

*दीक्षा लीधा पछी श्री ऋषभदेव प्रभु गोचरी माटे विहरवा लाग्या. ते वखते कोइ न भिखारी हतुं. तेथी लोकोने भिक्षाचार अंगे कांइ ख्याल न हतो. आथी लोको तेमने हीरा, माणेक, रत्न वगेरे आपवा लाग्या. भगवानने तो आहारनी जरूर छे एवुं कोइ जाणतुं के मानतुं नहीं. तेमने थतुं के आवा अढळक संपत्तिवाळा राजाने ते वळी आहार मागवो पडे खरो? आम, कोइ तेमने भोजननुं आपतुं नहीं.*

*भगवान तो सहन करे, पण अकळायेला अन्य साधुओए गच्छ-महागच्छने पूछ्युं. तेमने पण खबर हती. तेओ पण भूखथी खूब हेरान थवा लाग्या हता. तेथी घरे पाछा जवानो विचार आव्यो, परंतु शरमना मार्या घरे न जतां छेवटे गंगातटे रहीने खरी पडेलां पांदडां खाइने जटाधारी तपस्वी बनीने तपोवनोमां ‘बावा’नुं जीवन विताववा लाग्या.*

*भगवान आदिनाथजी मौनपणामां निराहार रहीने एक वर्ष सुधी आर्य-अनार्य देशमां विचरता रह्या. आम, तेर मासना उपवास थइ गया. विचरतां विचरतां प्रभु गजपुर (आजना हस्तिनापुर) नगरे पधार्या. त्यां बाहुबलीना पौत्र तेमज सोमप्रभु राजाना पुत्र श्रेयांसकुमार रहेता हता. ते झरूखामां बेठा हता. त्यां लोकोनां टोळे टोळां जतां हतां. खूब कोलाहल थतो हतो. बधानी एक वात हती, ‘भगवान केम कांइ लेता नथी?’ त्यां श्रेयांसे भगवानने जोया, अने तेमनो साधुवेश जोइने तरत जातिस्मरण ज्ञान थयुं*.

*तेमणे जोयुं के हुं पूर्वभवमां भगवाननो सारथि हतो अने तेमनी साथे में दीक्षा लीधी हती अने ते वखते त्यांना वज्रसेन तीर्थंकर आवा वेशमां हता अने ते तीर्थंकरे कह्युं हतुं के, ‘आ वज्रनाभमुनि, भरत क्षेत्रमां पहेला तीर्थंकर थशे. ते भगवान छे.*

*ते वखते एक माणसे शेरडीना रसना घडा श्रेयांसकुमारने भेट तरीके आप्या. तेमांथी एक घडो लइने श्रेयांस बोल्या: ‘प्रभु, निर्दोष प्रासुक रस वापरो.’ प्रभुए पण पोताना हाथ प्रसार्या एटले श्रेयांसे बधा घडानो रस रेडी दीधो. एक पण टीपुं नीचे पड्युं नहीं. आ प्रमाणे प्रभुए १३ मास पछी वर्षीतपनुं पारणुं श्रेयांसना हाथे कर्युं. श्रेयांसकुमारे दान आप्युं ते वखते देवोए पांच दिव्यो प्रगट कर्यां.*

*लोकोए श्रेयांसने पूछ्युं के, ‘तमने निर्दोष आहार अंगे शी रीते खबर पडी?’ त्यारे श्रेयांसे भगवान साथेनो भवनो संबंध कह्यो. आम प्रभुने इक्षुरस वहोरावीने श्रेयांसकुमारना आनंदमां कइ पार न रह्यो. अवसर्पिणीना आदि महाश्रमण श्री ऋषभदेवजीए दीक्षा लीधा पछी एक वर्षे पहेली वार शेरडीना रसनुं पान कर्युं. छठ्ठना तपनी साथे दीक्षा लीधेली पण छठ्ठनुं पारणुं न थयुं अने लगातार उपवासमां वर्ष वीती गयुं. अने आजे पारणुं थयुं ते श्रेयांसकुमारना हाथे थयुं अने वर्षीतप आराधना शरू थइ*.

*आजे सैकाओ पछी पण पालिताणा प्रभु ऋषभदेवना धाममां तथा हस्तिनापुरमां मोटी संख्यामां वर्षीतपनां पारणां अखात्रीजना दिवसे थाय छे.*