तमे महाविदेहे जईने
कहेजो चांदलिया (२ वार),
सीमंधर तेडां मोकले,
मारा भरतक्षेत्रना दुःख,
कहेजो चांदलिया (२ वार),
सीमंधर तेडां मोकले…
अज्ञानता अहीं छवाइ गइ छे,
तत्त्वोनी वातो भूलाइ गइ छे;
हांरे एवा आत्मानां दुःख मारा,
कहेजो चांदलिया (२ वार),
सीमंधर तेडां मोकले ।।१।।
पुद्ग़लना मोहमां फसाई गयो छुं.
कर्मोनी जाळमां जकडाइ गयो छुं;
हारे एवा कर्मोना दुःख मारा,
कहेजो चांदलिया (२ वार),
सीमंधर तेडां मोकले ।।२।।
मारूं न हतुं तेने मारूं करी जाण्युं,
मारूं हतुं तेने ना रे पिछाण्युं;
हारे एवा मुर्खताना दुःख मारा,
कहेजो चांदलिया (२ वार),
सीमंधर तेडां मोकले ।।३।।
सीमंधर-सीमंधर हृदयमां धरतो,
प्रत्यक्ष दरिशननी आशा हुं करतो;
हारे! एवा वियोगना दुःख मारा,
कहेजो चांदलिया (२ वार),
सीमंधर तेडां मोकले ।।४।।
संसारी सुख मने कारमुंज लागे,
प्रभु तम विण जई कहुं कोनी पासे
हां रे एवा वीरवीजयंना दुःख मारा
कहेजो चांदलिया (२ वार),
सीमंधर तेडां मोकले ।।५।।
टिप्पणियाँ
एक टिप्पणी भेजें